Reisvooruitzichten: China & Bangkok

/0 Reacties/in /door

Pudong/Shanghai

Gek is dat: dat je al heel lang met iets in je hoofd rond loopt, maar wanneer dat ineens echt(er) wordt het je ook ineens aanvliegt en je niet meer weet waarom je dit eigenlijk ging doen, of waar je moet beginnen.

Al weken zit ik in mijn hoofd met een aanstaande reis naar China, één die vergelijkbaar is aan de week in Tokyo dit voorjaar: veel gesprekken voeren over MVO & duurzaamheid en veel nieuwe contacten op doen. Maar waar naar toe? Japan is makkelijk. Daar weet je dat Tokyo eigenlijk de place to be is. Maar China…. eigenlijk is elke echt grote stad daar interessant genoeg om een paar dagen (en meer) een bezoek aan te wijden.

Gaandeweg kwam ook de CSR Asia Summit er tussen: dus het plan veranderde een beetje, en van de twee weken zou ik dus zeker 4 dagen in Bangkok zijn. De afgelopen weken was ik in gesprek met een aantal mensen in Bangkok om te kijken naar een mogelijk evenement wanneer ik daar toch ben over hoe Nederlandse MKB’ers actief in Thailand kunnen omgaan met MVO. Het blijft een goed idee, en dat evenement komt er ook, maar tegen die tijd ben ik al in Shanghai. En nu die knopen zijn doorgehakt ben ik ook vrij om inderdaad mijn eigen reis te boeken, te plannen en goed voor te bereiden.

Maar toen ik vanmiddag met koffie bij Lola een nieuw lijstje schreef van mensen en organisaties om te benaderen in Hong Kong, Guangzhou en Shanghai realiseerde ik me ineens dat het nu echt is. En dat deze reis ook volledig anders is dan mijn reizen naar China tot nu toe. De afgelopen vijf jaar ben ik altijd tenminste een keer per jaar naar China geweest voor mijn vorige werkgever Agentschap NL. De Nederlandse overheid heeft op veel plekken kantoren, waarvan ik dan ook in verschillende steden ben geweest.

China is dus niet onbekend, maar nu doe ik het wel op mijn manier. En dat was vanmiddag ineens heel verwarrend. Er is nu zoveel te doen, waar moet ik beginnen?!

Raar natuurlijk. Want, ik weet precies waar ik moet beginnen en wat ik moet doen: namelijk al die dingen waardoor ik ook een succesvolle week in Tokyo heb gehad. De vluchten zijn dus nu geboekt.

Over vier weken ben ik onderweg naar Thailand. En daar heb ik enorm veel zin in.

Gewoon doen.

/0 Reacties/in /door

Dit voorjaar volgde ik bij Karin een blogcursus: hoe kan ik er voor zorgen dat dit blog laat zien waar ik me zakelijk mee bezig houd en dat laten aansluiten bij wie ik ben als persoon? Voor mij een belangrijke vraag. Niet alleen voor dit blog, maar dit is ook hoe ik in mijn werk sta. Ik heb gekozen voor het zelfstandig werken op de thema’s van Azië en duurzaamheid omdat ik die belangrijk vind en dit dus niet alleen maar ‘werk’ is maar ook heel dicht komt bij mijn persoonlijke interesse en passie. Dat is waarom ik van deze keuze nog geen moment spijt van heb gehad.

Tegelijkertijd wil ik die dingen natuurlijk ook zo goed mogelijk doen. Wil ik daar de tijd voor nemen, plannen goed door denken, en dan pas die volgende stap zetten. Maar ja, dat werkt niet altijd. Want sommige dingen moet je gewoon doen zonder lang denken en voorbereiden. Is dat ook niet waar ondernemen ten dele over gaat.

Vanavond praatte ik met Esther over ondernemen, het opzetten van nieuwe projecten, maar ook over bloggen. En juist weer over die vraag hoe je zakelijk en persoonlijk goed kan combineren. Ik heb een heleboel ideeën en de dagelijkse dingen waar ik mee bezig ben bieden zo veel mogelijkheden om daar regelmatig om dit blog over te schrijven. Maar toch…. er is nog maar weinig terecht gekomen van dat blogplan dat ik weken geleden heb opgesteld. Gelukkig wel deels, maar ik zei al: ik doe het het liefst gewoon zo goed als mogelijk.

Ook hier geldt: gewoon doen. Zoals nu dit stukje schrijven. En dat blijven doen over al die gave dingen waar ik mee bezig ben en die ik tegenkom.

 

July into August: creating new plans

/0 Reacties/in /door

buiten 091

And then, suddenly July turned into August. Edging closer to the end of summer. A summer which I had planned to make some big steps in putting together my business further and building it for the long term. This meant: getting some left-over administrative stuff out of the way, building collaborations, putting together enough blog material and working on a next work trip after the summer.

So now that August has come around I’m suddenly wondering how far ahead I am with all that. I keep forgetting that having two days a week to do this (aside from the three days a week I spend at the National Contact Point for the OECD Guidelines) doesn’t quite give me as much time as I might like.

July has been about talking to a lot of people. And I realized I didn’t make the time to follow up those meetings properly, apart from keeping track of ideas that popped up in my head connected to the ideas we had spoken about.

August kicked me into gear. I think. The ideas I’ve been talking about over the past month have been sent out to people, with e-mails and skype calls following to see how these ideas can be made real. Good stuff. Mostly not what I had expected at the beginning of summer, but I have a feeling this will be a good second half of 2013. The good thing? All of the collaborations I’m currently exploring take a different perspective on Asia & sustainability/CSR. Love it.

I’ll be sharing more as these collaborations become more concrete of course. To be continued….

A week across Southeast Asia

/0 Reacties/in /door

View across the city/KL

My work focuses mostly on China and Japan. But sustainability and CSR are topics where ever you go in Asia. And this week was a good reminder of that.

Since writing a previous post on it, I’ve registered for the CSR Asia Summit which will take place on September 17/18th in Bangkok. Of course, this will also be a good opportunity to find out more about CSR developments in Thailand. And I’m in contact with a few Dutch located in Bangkok to discuss if we can set up some kind of collaboration while I’m there. Exciting stuff!

Moving a little further geographically south, earlier this week I had a skype chat with a Dutch entrepreneur based in Malaysia. I love talking to fellow entrepreneurs who are busy setting up their business as well. We were talking about the local environment for his business and touched on what he sees happening locally with regard to CSR & sustainability, which is still quite undeveloped but gaining more interest from companies. A hub for the Southeast Asian region south of KL, Singapore is another place where sustainable development is becoming more important. Though this seems to come more from necessity than ethics or a sense of social obligation: Singapore only occupies a small land mass and is feeling the need to be more efficient in the use of energy, smart logistics or creating green space in the city (which then goes on rooftops).

A nice discussion in preparation for a meeting today: how to start working on a successful market entry in Singapore as a small-sized Dutch company. Including: do’s and don’t’s, who to contact, what steps to take and what kind of additional information is necessary to decide that Singapore really is a potentially interesting market for a company focused on sustainability.

Good week, showing again that sustainability and Asia increasingly go hand-in-hand.

Prioritizing: Bangkok, yes or no?

/0 Reacties/in /door

Changed Priorities Ahead sign
via Flickr/R/DV/RS

I’ll be honest here: one of the things I have most difficulties with in working independently is time management: what can I best spend my time on?

This is the case on little things: write a blog post or work on my administration. Will it help me more to finalize my terms and conditions first than to set up meetings with different organizations and people to explore possible cooperations. Of course, in the end I believe I need to do all of those things – but some might be more effective in kick-starting other connections and things that will help me in setting up my business as best I can. So the need to decide on what should come first and how much time I should spend on that is never far away.

And this week I’m agonizing about another issue. It’s both a dilemma as far as time is concerned, but also in part a financial dilemma.

After my successful week in Tokyo in May I have slowly started to look at when would be a good time to do a similar trip to China. It’s been over a year since I was there last and it’s time to visit again to further build on my professional network and increase my understanding of local developments on CSR & sustainability. I’m really looking forward to going: I expect it will be a very useful, interesting and exciting trip. Of course, there’s also the choice of which places in China to visit – but that’s not what’s on my mind most.

Because around the time when I’m planning to be in China, CSR Asia is hosting its annual CSR Asia Summit in Bangkok. I would love to go. The programme contains some very interesting sessions, and it would be a great way to connect with people that I wouldn’t meet with otherwise. That is, assuming that the conference will have plenty of time to network and talk to people – as last week’s Global Forum on Responsible Business Conduct didn’t leave much time for that.

However, including this conference in my trip (while I’m in China, I may as well pop over to Thailand on the way back) would cut into the amount of time I am able to spend in China itself. That means, even if I’ll be back there later on, I would not have the opportunity to learn as much there as I might want to. Of course, the conference itself may be a very worthwhile substitute for a few days in China. Especially as it may also give me the opportunity to meet with a few people working on CSR & sustainability in Thailand, which is still unknown territory to me.

Which would benefit me more in the long term, the conference in Bangkok or an additional few days in China? I don’t know – and it’s probably impossible to really predict. But still. Any thoughts to help me make up my mind are very welcome!

Uitpakken

/0 Reacties/in /door

unpacking / via Pinterest
via Pinterest
—

En daar zit ik dan, vroeg wakker door het tijdsverschil met Japan en dus maar alvast aan het uitpakken, wasmachine volstoppen, visitekaartjes ordenen en natuurlijk een beetje rustig wakker worden met koffie.

Het uitpakken is niet alleen fysiek, maar ook mentaal: de afgelopen week zoemt na in mijn hoofd, met alle gesprekken, nieuwe kennis, indrukken en interessante mensen die daar in samen kwamen. Er ligt een lange lijst acties naast me, variërend van opvolgmailtjes naar nog een aantal gesprekspartners maar ook het uitwerken van een aantal ideeën voor evenementen en andere projecten waar ik eens wat mensen in Nederland voor moet benaderen.

Maar waar begin ik. Met eerst alle blogstukjes schrijven over die dingen die ik wil delen over zakendoen in Japan, waaronder over import van biologische producten (waar volgens mij voor een paar bijzondere Nederlandse bedrijven interessante kansen liggen), mogelijkheden voor kantoorruimte, en ontwikkelingen op het gebied van duurzaam bouwen? Of begin ik met het maken van vervolgafspraken met relevante organisaties hier in Nederland? Of, ga ik toch eindelijk die summer school in China boeken omdat het gewoon zo nuttig is om regelmatig lokaal met mensen te praten en zo de meest relevantie connecties te leggen en de meeste kennis op te doen?

Eerst maar eens een nieuwe kop koffie…

Pause. Rewind.

/0 Reacties/in /door

Mini DV Deck
Picture via Flickr/bredgur

Zojuist zag ik een eerste voorproefje van het resultaat van een groot project waar ik inmiddels bijna een half jaar mee bezig ben. Toen ik begon, ben ik op een rijdende trein gesprongen, die ik weliswaar af en toe even op de rem heb kunnen zetten of even een (kleine) omweg heb laten maken – maar eigenlijk is het de afgelopen maanden vooral een kwestie geweest van proberen vast te houden en hopen op tijd te kunnen bijsturen.

En dat maakt het moeilijk om bij een resultaat uit te komen waar iedereen op deze volle trein blij mee is.

Het is het gevolg van een project dat snel moest beginnen waardoor er geen tijd werd gegund om echt even terug te gaan naar die basis: wat willen we bereiken en hoe willen we dat doen? Als nieuweling in het team realiseerde ik me toen ook niet hoe torenhoog de verwachtingen waren, en hoe verschillend de meningen en belangen. Maar dacht ik ook dat ik maar het beste gewoon mee kon doen.

Intussen zijn we dus bijna bij dat resultaat aangekomen. En mijn verwachting dat dat er mooi uit zal zien, heb ik zojuist bevestigd gekregen. Dat is zeker ook te danken aan een creatieve uitvoerder van deze klus. Maar toch, stiekem zou ik graag opnieuw beginnen en tijd maken voor het verkennen van die belangen, voor het achterhalen van het doel waarmee we dit doen om op die manier nu met het volste vertrouwen te weten dat iedereen zijn stem herkent in dit resultaat. En zeker te weten dat we dat doel gaan behalen.

Op zoek naar duurzaamheid in Japan

/0 Reacties/in , /door

“Maar, hoe doe je dat dan?” is de vraag die ik vanmiddag terug kreeg toen ik een collega bij de koffie vertelde over mijn reis naar Tokyo. Ik schreef al eerder dat ik daar ga praten met mensen over maatschappelijk verantwoord ondernemen en duurzaamheid in Japan, en op dit moment ben ik afspraken voor die week aan het plannen.

Maar, hoe doe je dat dan? Hoe kom je dan aan al die afspraken?, wilde ze wel eens weten. En inderdaad, misschien is dat helemaal niet zo voor de hand liggend als ik denk. Want waar begin je als je op zoek bent naar mensen die iets zinnigs te zeggen hebben over deze onderwerpen?

Om die onbekende mensen te vinden ben ik begonnen bij de mensen die ik al wel ken: zij weten misschien niet direct iets over duurzaamheid maar wel over Japan. En dus kunnen ze me vast verder helpen. Een van mijn eerste emails voor een afspraak ging daarom naar de Nederlandse ambassade in Tokyo, waar ik jaren geleden stage liep en ook nu nog goede contacten heb – niet toevallig door mijn vorige werk. De afspraak staat, maar ook een introductie naar iemand anders.

Die introducties zijn belangrijk. Ik merk dat dat er voor zorgt dat ik sneller ergens binnen ben dan wanneer ik out of the blue een onbekende email. Tja, zakendoen in Japan heeft nou eenmaal te maken met persoonlijke relaties. Maar aan de andere kant, zo werkt dit in Nederland toch ook? Mijn netwerk inzetten en via hen weer een volgende stap zetten is ook hoe ik hier te werk ga.

Azië, MVO en film: all in a day’s work

/0 Reacties/in /door

Een goed begin van de dag: met koffie bijpraten met een oud-collega. Beiden zijn we vrijwel gelijktijdig bij onze vorige werkgever weggegaan om zelfstandig te gaan op een vergelijkbaar werkterrein: zakendoen in Azië. Concurrenten zijn we gelukkig niet. Azië is groot, dus waar ik werk op Oost-Azië werkt zij vooral op Zuidoost-Azië. Goed dus om wat ervaringen te delen van deze eerste paar maanden. Waar steek je je tijd in? Hoe bepaal je wat je wel en niet doet, op welk aanbod je wel of niet ingaat?

Daarna door naar het kantoor van mijn opdrachtgever om vrijwel direct de filmploeg op te vangen voor een volgend interview voor ‘onze’ film. Te weinig bedrijven kennen de OESO-richtlijnen* en wat ze daar mee kunnen. Daar brengt onder andere deze film hopelijk verandering in. Voordat de filmploeg er echt was, bleek mijn geplande filmlocatie niet meer beschikbaar. Stress. Want ‘camera-‘genieke plekken zijn schaars in dit gebouw. Twee uur later zat het interview er op, gelukkig naar tevredenheid van iedereen. Vrijdag staan de volgende twee gesprekken gepland, met twee externe organisaties.

Na wat mail te hebben weggewerkt en klusjes te hebben gedaan werd een geplande korte bijpraat met een collega een leuke brainstorm met veel ideeën over hoe het thema van internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen beter bij bepaalde doelgroepen onder de aandacht te brengen. Een theatershow, krachtige 20-seconden-filmpjes en een hoop andere ideeën (vaak wat haalbaarder) kwamen voorbij om de komende tijd verder uit te werken. Leuk. Van dit soort gesprekken krijg ik energie. Niet blijven hangen in die dingen die we al lang doen, maar op zoek naar iets nieuws.

En morgen? Morgen dan echt aan de slag om een week in Tokyo volgende maand vol te plannen met afspraken.

—-

* De OESO-richtlijnen beschrijven wat 44 overheden (waaronder Nederland) verwachten op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen van hun bedrijven die actief zijn in het buitenland. Binnenkort schrijf ik hier meer over.

Ondernemerschap, 2013

/0 Reacties/in /door

Het is april: mijn eerste kwartaal als zelfstandig ondernemer zit er op. En de tijd vliegt: een eerste opdracht is alweer een tijdje terug afgerond, mijn andere klus staat intussen aardig op de rails, het ontwerp van mijn nieuwe huisstijl begint definitiever vorm aan te nemen en als ik het nu nog niet zeker wist: de eerste aangifte van de omzetbelasting is ook de deur uit.

Het is een boeiende ontdekkingstocht met veel nieuwe kennis, inspirerende mensen, en – dat kan niet anders – vaak uit die comfort zone. Vorige week was ik daarom een dag op de Week van de Ondernemer om nieuwe ideeën en inspiratie op te zoeken. Maar het ochtendprogramma van deze dag, geleid door Wilfred Genee, deed me al snel afvragen of ik eigenlijk wel behoor tot de doelgroep van dit groots opgezette evenement. Er werd door de verschillende (uitsluitend mannelijke) sprekers veel gezegd over ‘het kennen van je klant’ en zijn taal spreken.

Op deze dag werd mijn taal in elk geval niet gesproken. Ik herinner het me als een ochtend vol met platitudes & flauwe moppen over het verschil tussen mannen en vrouwen en over voetbal; met alleen mannen van middelbare leeftijd in grijze pakken op het podium; en met een focus op zoveel mogelijk geld verdienen.

Dit is niet mijn soort ondernemerschap. Ik kies juist voor dit pad omdat ik diversiteit zoek, omdat ik wil werken aan de thema’s die ik belangrijk vind in deze wereld, omdat ik met gelijkgestemden wil samenwerken om het allerbeste resultaat te bereiken (en dat staat niet gelijk aan het meeste geld verdienen); omdat de wereld – en dus ook de economie – hard verandert en ik daar onderdeel van wil uitmaken.

Niets van dit bovenstaande heb ik terug gevonden op deze dag in Utrecht. Jammer. Misschien ben ik wel geen standaard-ondernemer – dat zou me zeker niet verbazen. Maar tegelijkertijd kan ik me ook niet voorstellen dat het gros van de mensen die zelfstandig werken, die een eigen bedrijf hebben, zich aangesproken voelen door dit verhaal van de oude en conservatieve economie wat voorop stond in Utrecht.

Sprak de Week van de Ondernemer echt de taal van zijn klant?